| بازخوانی شعر بهزاد کرمانشاهـی با تأملی در عنصر«خودتوبیخی» در شعر او |
| کد مقاله : 1004-TARVIJ18 |
| نویسندگان |
|
علی سلیمی *1، علی پروانه2، سارا حسنی2 1هیئت علمی دانشگاه رازی 2دانش آموخته دکتری دانشگاه رازی |
| چکیده مقاله |
| استاد بهزاد کرمانشاهی، این «درویش دل‌ریش» یکی از شاعران برجسته و او یکی از میراث-داران شعر کهن فارسی است که تقریباً ناشناخته مانده است. معانی ژرف، استحکام زبانی و سهولت در شیوه بیان، از ویژگی‌های بارز شعر اوست. شعر او به معنای حقیقی کلمه «سهل و ممتنع» است. آرمان‌گرایی، وطن‌دوستی، ظلم‌ستیزی از مهم‌ترین مضمون‌های شعری اوست. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، برخی از درون‌مایه‌های شعر وی را بازخوانی نموده و کوشیده به این پرسش پاسخ گوید که فضای حاکم بر شعر او چه ویژگی‌هایی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که دغدغه‌های انسانی، عشق به میهن و بی‌زاری از ریا و سالوس در جای‌جای اشعار وی هویدا است. آرمان‌گرایی شاعر از یک سوی و ناکامی‌های مبارزات ملی طی سالیان از سوی دیگر، همواره ذهن و روان حساس شاعر را مکدر نموده و در نتیجه آن، در آن بخش از شعر وی که به بازگویی حدیث نفس پرداخته، غالباً یأسی سنگین، همراه با نوعی «خودتوبیخی» بر شعر او سایه افکنده است. |
| کلیدواژه ها |
| شعر معاصر، شعر سنتی،بهزاد کرمانشاهی، خودتوبیخی، سهل و ممتنع |
| وضعیت: پذیرفته شده |
