| شیوه‌های طنزپردازی در کتاب «شرح زندگانی من» |
| کد مقاله : 1052-TARVIJ18 (R1) |
| نویسندگان |
|
زهره احمدی پور اناری1، مینا رهجو *2، موسی غنچه پور3 1استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان 2دبیر آموزش و پرورش 3استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات |
| چکیده مقاله |
| فرهنگ عامه از منابع و خاستگاه‌های مهم مضمون‌پردازی در ادبیات است که همواره مورد توجه سخنوران و نویسندگان بوده‌است، ازاین‌رو عناصر زبانی و گفتاری فرهنگ عامه از جمله کنایات، ضرب‌المثل‌ها، روایات و اشعار عامیانه در متون ادبی به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرارگرفته‌است. در عناصر گفتاری فرهنگ عامه، طنز نقش مهمی دارد و از زبان مردم بسیار شنیده‌می‌شود. «شرح زندگانی من» یا تاریخ اجتماعی و اداری دورۀ قاجاریه، اثر برجستۀ عبدالله مستوفی است. در این کتاب نویسنده از طنز بهره بسیار برده‌است تا خواننده از خواندن متن تاریخی احساس خستگی نکند. در این مقاله، طنز در کتاب «شرح زندگانی من» بررسی می‌شود تا روشن گردد که نویسنده از کدام امکانات فرهنگ عامه در طنزپردازی استفاده کرده‌است. این تحقیق از نوع کتابخانه‌ای است و به شیوۀ توصیف و تحلیل ارائه می‌گردد. نتایج تحقیق نشان داد که طنزپردازی در این متن، شخصیت‌محور است و مهم‌ترین ظرفیت‌های طنزپردازی در این کتاب عبارتند از: القاب طنزآمیز، تصنیف‌های طنزآمیز، تلمیحات تاریخی طنزآمیز و روایت‌های طنزآمیز تاریخی در کنار تعبیرات طنزآمیز که از فرهنگ عامه اقتباس شده است. |
| کلیدواژه ها |
| طنز، فرهنگ عامه، شرح زندگانی من، عبدالله مستوفی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
