بررسی و تحلیل سبک شناسی لایه های زبانی غزلیات فیضی دکنی

کد مقاله : 1106-TARVIJ18 (R1)

نویسندگان

علیرضا بافرانی * عضو هیات علمی

چکیده مقاله

فیضی دکنی، ملک‌الشعرای دربار اکبرشاه تیموری، از پیشگامان سبک هندی است. شعر او اگر چه هنوز رگه هایی از سبک وقوع را در خود داشت، اما ریزه‌کاری‌های طبع هندی و باریک‌اندیشی‌‌های ذهن هندیان در آن نمایان بود و مقدمه‌ای شد برای ظهور شاعرانی که در نسل‌های بعدی، سبک ویژه و محض هندی را پدید آوردند. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی ، لایه‌های گوناگون زبانی غزلیات فیضی دکنی را مورد بررسی قرار داده است. در لایۀ زبان، سطوح واژگانی و نحوی بر اساس دو قاعده ی مهم زبان شناسی یعنی هنجار گریزی و قاعده افزایی و با مواردی چون هنجارگریزی صرفی، هنجارگریزی معنایی، هنجارگریزی گویشی، هنجارگریزی زبانی، هنجارگریزی نحوی، هنجارگریزی واژگانی، ویژگیهای آوایی و موسیقایی، موسیقی درونی، موسیقی بیرونی و موسیقی کناری مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های این تحقیق گویای آن است که شعر فیضی در حوزه ی زبانی مجموعه‌ای معتدل از کاربرد ظرافت ها و نوآوریهایی است که در منزلگاه نهایی خویش با تحول و تکامل، سبک هندی را موجب می‌شود.

کلیدواژه ها

فیضی دکنی، سبک هندی، حوزه ی زبان، هنجارگریزی ، قاعده افزایی

وضعیت: پذیرفته شده