نگرش و اغراض ظهوری ترشیزی در کاربرد انواع تلمیح

کد مقاله : 1122-TARVIJ18 (R1)

نویسندگان

محمد حسین طالعی * دانشگاه ازاد اراک

چکیده مقاله

استفاده از علم بدیع و بیان در سروده‌های شاعران، گاهی برای افاضۀ فضل است و گاه به جهت ارتباط بیشتر با مخاطب صورت می‌پذیرد. در این میان هر شاعر بنابر مهارت خاص خود از یک صنعت ادبی بهره می‌گیرد تا اثرگذاری بر مخاطبان را بهتر نشان دهد. ظهوری ترشیزی از جمله شاعرانی است که به کمک تلمیح و اشاره به داستان‌های مختلف، اغراض خود را به صورت هنرمندانه‌ای برای مخاطبان بیان می‌دارد که در این میان، بهره‌گیری شاعر از داستان‌های پیامبران و اساطیر ملی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. هر چند که شاعر از داستان‌های عاشقانه و شخصیت‌های تاریخی نیز مدد گرفته اما بسامد بالای به‌کارگیری تلمیح در موارد فوق از نمود بیشتری برخوردار است، این امر نشان می‌دهد شاعر به خوبی آگاه بوده است که اگر بخواهد مطلبی را برای مخاطب روشن سازد تا بتواند آنها را بهتر درک نمایند، اشاره به داستان‌های مذکور و شناخت کافی که مخاطبان از آنها دارند، بهترین راه ممکن برای رسیدن به مقصود است. پس شاعر برای تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب، هر تلمیح را با هدف خاصی به کار می‌برد که این امر با تحلیل و توصیف شواهد مثال از دیوان ظهوری ترشیزی به خوبی مورد واکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها

ظهوری ترشیزی، شعر، تلمیح، علم بدیع

وضعیت: پذیرفته شده