| زبان فارسی و آسیب زبانی: نگاهی به مسائل یادگیری زبان فارسی و بیماران سندروم داون |
| کد مقاله : 1224-TARVIJ18 (R1) |
| نویسندگان |
|
فاطمه احمدی نسب *، زهره سادات ناصری دانشگاه شهید چمران اهواز |
| چکیده مقاله |
| سندروم داون یک بیماری ژنتیکی است که در اثر وجود یک کروموزم 21 اضافی ایجاد میشود و غالباً با علائمی جسمانی مانند نیم‍رخ مسطح، چشم مورب، گوش کوچک، مشکلات شنوایی و بینایی و در نتیجه محدودیت در حافظه کوتاه‌مدت، قدرت تمرکز و بهره هوشی اندک همراه است. همه این اختلالات غالباً باعث ایجاد مشکلاتی در فرایند زبان‌آموزی میشود. مطالعه فرایند زبان‌آموزی در این افراد، هم به لحاظ آموزش زبان و هم محک نظریه‌های زبان‌آموزی از اهمیت بسزایی برخوردار است. از آنجا که بیشتر توجهات بر روی فرایند زبان‌آموزی فارسی‌زبانان طبیعی تمرکز یافته است، لازم است که هم به منظور شناخت بیشتر زبان فارسی و هم کمک به بیماران مبتلا به نقص زبانی بر روی افراد مبتلا مطالعه بیشتری صورت گیرد. در همین راستا، نوشتار حاضر به بررسی، تجزیه و تحلیل و نقد پژوهش‌های مرتبط به فرایند زبان‌آموزی و ویژگی‌های زبانی افراد سندروم داون فارسی‌زبان پرداخته است تا ویژگی‌های این زبان در یکی از نقایص زبانی آشکار شود و درضمن نظریه‌های زبان‌آموزی در بوته زبان‌آموزی این افراد نیز به آزمایش گذاشته شود. یافته‌های این پژوهش نظریه حوزه‌ای بودن قوای شناختی و یکسانی الگوی رشد زبانی افراد سندروم داون و افراد طبیعی را تأیید می‌کند. در ضمن مشخص شد که برخی از کاستی‌های مطالعات داخلی، توجه به کنش زبانی به جای توانش زبانی، عدم تعیین دقیق بهره هوشی، قدرت شنوایی و دانش پیشین و همچنین گستردگی حوزه پژوهش است به طوری که از دقت مطالعات و در نتیجه دقت و صحت نتیجه‌ها و نهایتاً امکان تعمیم آنها کاسته شده است. |
| کلیدواژه ها |
| سندروم داون، فرایند زبان‌آموزی، زبان فارسی، نظریه حوزه‌ای قوای شناختی، یکسانی الگوی رشد زبانی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
