| بررسی نام‌شناسی شخصیّت‌ها در پیکرۀ منظوم "گل و نوروز" اثر خواجوی کرمانی براساس الگوی نشانه‌شناسی پیرس |
| کد مقاله : 1236-TARVIJ18 (R1) |
| نویسندگان |
|
آزاده شریفی مقدم *1، شیوا افسانه آبادی2 1دانشیار زبانشناسی گروه زبانهای خارجی 2دانشگاه باهنر |
| چکیده مقاله |
| پژوهش حاضر به‌هدف بررسی اهمیت معنایی و ساختاری نام اشخاص و ارتباط آنها با درون مایۀ روایت در پیکرۀ منظوم «گل و نوروز» اثر خواجوی کرمانی با رویکردی نام‌شناسی اجتماعی-شناختی انجام گرفته‌است. بدین‌منظور، نام شخصیّت‌ها از منظومۀ داستانی فوق به‌صورت نشانه-نماد، نشانه-نمایه و نشانه-شمایل استخراج و سپس به‌لحاظ معناشناسی، آوایی، پیرامونی، فرهنگی و روایت‌شناختی مورد بررسی قرار گرفت. نوشتار حاضر با مطالعه برروی اسامی شخصیت داستان‌ها که به‌صورت داستان در داستان روایت شده است این نکته را مدنظر قرار می‌دهد که هر یک از اشخاص با توجه به نام خاص خود چگونه نقش خود را در درون مایه روایت‌ها به‌انجام می‌رسانند. نتایج این بررسی نشان داد که از میان انواع نشانه‌ها، نشانه‌های شمایلی از فراوانی بیشتری برخوردارند که خود بیانگر تصویرآفرینی و جلوه‌های نمایشی پیکرۀ مورد نظر است. اسامی شخصیّت‌ها به‌لحاظ نقش اجتماعی دارای مفاهیم استعاری، حماسی، اسطوره‌ای و کهن‌الگویی بوده و از به‌لحاظ شناختی میان نام قهرمانان و شخصیّت‌های داستان با درون‌مایه و کنش‌های رفتاری آنها ارتباط مستقیم و کاربردی وجود دارد. دراین اثر، نام‌گزینی به‌گونه‌ای انجام گرفته که نام هرشخصیّت باعث تمایز نقش او از سایر شخصیّت‌های داستان می‌گردد. |
| کلیدواژه ها |
| نام‌شناسی اجتماعی-شناختی، منظومه گل و نوروز، نام گزینی، شخصیّت داستانی |
| وضعیت: پذیرفته شده |
